بازیگران تاتر و سینما امنیت شغلی ندارند

خبرگزاری حکومتی ایلنا: کاظم هژیر آزاد که در هیات مدیره انجمن بازیگران ایران نیز عضویت دارد تئاتر را پدیده ای غربی معرفی می کند که از150 سال پیش به ایران آمده، اوج گرفته و پخته شده است. وی با اشاره به اینکه تئاتر ایران توان لازم را در برقراری ارتباط با تماشاچی دارد، می گوید: امروزه تماشاچی به تئاتر مراجعه می کند و ساعت ها برای خرید بلیت یک تئاتر خوب وقت می گذارد و بلیت گیرش نمی آید اما فردا نیم ساعت زودتر برای خرید بلیت مراجعه می کند و این امر حمایت از فرهنگ تئاتر در ایران دارد. این بازیگر با سابقه تئاتر با یادآوری اینکه ایرانیان در کارهای فردی موفق تر از کارهای گروهی بوده اند، می گوید: «در ورزش، تحقیقات علمی و بسیاری موارد دیگر حکایت از آن دارد که افراد تک رو موفق تر بوده اند و این معضل در تئاتر که یک کارگروهی است بیشتر نمود پیدا می کند که برای اثبات این ادعا باید به مقایسه تئاتر ایران و فرانسه با سایر کشورها بپردازیم.

در فرانسه تئاتر یک فرهنگ است و برای آن ارزش قائل می شوند. سیاستگذاری وارد عرصه تئاتر شده و یکی از عوامل کنترل کننده هیجان و رفتارهای مردمی، تئاتر است زیرا یک فرد بیش از سه ساعت وقتش را صرف می کند تا یک تئاتر ببیند بنابراین هر دولتی می تواند برای سه ساعت از عمر شهروندانش برنامه ریزی کند که چه ساعتی از خانه خارج شوند و چه ساعتی بازگردند به ویژه آنکه در تئاتر چه چیزی را ببینند. بنابراین دولت ها بودجه می گذارند، کاستی را از بین می برند و مراجعه به تئاتر را تسهیل می کنند به گونه ای که تنها در پاریس فرانسه بیش از 400 تئاتر وجود دارد و دیدن این هنر برای اهالی فرانسه یک فرهنگ شده که به آن افتخار می کنند، دولت هم بودجه های قابل توجهی برای آن در نظر گرفته است.» هژیرآزاد در پاسخ به این پرسش که فرهنگ یک کشور چگونه شناخته می شود، می گوید: فرهنگ یک کشور را با شعرا، نویسندگان، بازیگران، نوازندگان، مجسمه سازان و... تعریف می کنند و اگر می خواهیم بدانیم فرهنگ ایرانی در کجا قرار دارد باید گذشته را با حال مقایسه کنیم و ببینیم فردوسی، خیام، حافظ و سعدی ها چه شده اند و چرا در گذشته داشته ایم و امروز نداریم.» وی از بی توجهی مسوولان به صنعت تئاتر گلایه می کند و می گوید:«امروز برای تئاتر اهمیت قائل نیستند، این از وضع تئاترهای پایتخت است که در کلانشهر تهران تنها چهار تئاتر داریم، بودجه درستی هم که نمی دهند، بازیگران هم که در حد کارگر ساده محاسبه نمی شوند بنابراین چه انتظاری از رونق این هنر در ایران دارید. »

عضو هیات مدیره خانه تئاتر ایران با تاکید بر اینکه تئاتر یک هنر نیست بلکه صنعت است، می گوید: «تئاتر چرخ های اقتصاد کشور را به جریان می اندازد. امروزه بلیت تئاتر شهر هفت هزار تومان است و اگر خانواده پنج نفره بخواهند تئاتر تماشا کنند حداقل 35 هزار تومان پول بلیت می دهند اما از لحاظ ورود از خانه تا زمان بازگشت همین خانواده، هزینه های فراوانی از جمله کرایه ماشین، خورد و خوراک و خریدهای جانبی به تماشای تئاتر افزوده می شود ضمن آنکه روحیه مردم تغییر می کند به ویژه اگر افراد حق انتخاب داشته باشند. یعنی تئاتر در انواع کمدی، عاشقانه، فلسفی، مذهبی و... در سطح شهر اجرا شود و فرد بر اساس نیاز روحی همان لحظه، بتواند پاسخ لازم را دریافت کند. »
هژیرآزاد با اظهار تاسف از اینکه «فعالان عرصه های بازیگری هیچ گونه امنیت شغلی ندارند»، می گوید: «هر شغلی برای خودش صنف یا اتحادیه ای دارد واز سوی یکی از نهادهای قانونی به رسمیت شناخته شده بدین معنا که می تواند در یکی از مراجع قانونی طرح دعوی کند اما فعالان عرصه های نمایش سرگردان هستند. نه وزارت کار آنان را به رسمیت می شناسد و نه سازمان تامین اجتماعی در ردیف های شغلی اش بازیگری، گریم، کارگردانی و سایر مشاغل مرتبط را تعریف کرده است. در نتیجه هیچ مبنایی برای تعیین دستمزد وجود نداشت و تهیه کنندگان بنا بر میل شخصی مبلغ دستمزد را تعیین می کردند. »